بررسی متغیرهای دموگرافیک در بیماران جراحی شده در بخش جراحی پلاستیک و انیستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی در بین سال های ۱۳۸۳-۱۳۷۲

مقدمه: تومورهای بافت نرم، یکی از موارد مهم مرگ ناشی از سرطان را تشکیل می دهند. از طرف دیگر به دلیل فراوانی تومورهای خوش خیم و عدم ارزیابی دقیق آنها، تعیین فراوانی کلی و علل ایجاد این تومورها، بسیار دشوار می باشد. هدف این مطالعه تعیین فراوانی تومورهای بافت نرم ماگزیلوفاسیال بود. روش بررسی: این مطالعه از انواع مطالعات توصیفی و در حقیقت نوعی گزارش سری موارد (case series) است. بیماران مبتلا به تومورهای بافت نرم ماگزیلوفاسیال که بین سال های 1372 تا 1383 به بخش جراحی پلاستیک و یا انستیتو کانسر مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) مراجعه نموده بودند، جمعیت مورد مطالعه را تشکیل دادند. پرونده این بیماران از بایگانی بیمارستان خارج و اطلاعات مورد نیاز از آنها استخراج گشت. با استفاده از نرم افزار spss، تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت. یافته ها: از میان 513 تومور مورد بررسی، 457 تومور (89%) ماهیت بدخیم و 56 تومور (11%) باقی مانده ماهیت خوش خیم داشتند. تعداد 185 نفر (36%) از بیماران مؤنث و 328 نفر (64%) دیگر مذکر بودند. تعداد 164 نفر (36%) از تومورهای بدخیم مؤنث و 293 نفر (64%) دیگر مذکر بودند. تقریباً یک چهارم از بیماران در دهه ششم از عمر خود قرار داشتند. 8/60% از بیماران مورد مطالعه سنی کمتر از 60 سال داشتند. بیشترین فراوانی بیماران در گروه تومورهای کمتر از 5/2 سانتی متر بود. کارسینوم سلول های سنگفرشی با 200 مورد (0/39%) شایع ترین تومور و لب تحتانی شایع ترین محل ایجاد تومورهای بافت نرم در بیماران تحت مطالعه بود. بحث و نتیجه گیری: هرچند که با توجه به طبیعت این مطالعه به عنوان یک مطالعه گزارش سری موارد، امکان انجام آزمون های آماری برای یافتن ارتباط های احتمالی میسر نبود ولی پیشنهاد می شود با انجام یک مطالعه از نوع مقطعی هم به جستجوی این ارتباط های احتمالی پرداخته شود و هم میزان بقای بیماران مورد بررسی قرار گیرد.